نادونوم نادونوم یه هوو چه بو عشقوم پس ایزا

نادونوم نادونم به که ایدی اَ مه دل ایزا

روزگاری به خودوم عالمی مَستاَ

روز شو تو دل هم آخ چه خَش هستا

مَگو عشق مه تویی ولوم مکن تو

توی قلب پر غموم ای گل بِمون تو

ایقدر منتظری نشتوم نهوند تا