هنوز طبق عادت دو تا فنجون روی میزن

یادگار روزنی که همیشه به مه عزیزن

دو تا فنجون پر قهوه

یکی تلخ و یکی شیرین

روی همون میز که تگفته

خیلی جاش دنجن و عالی

یادومن که دو دستی فنجونت رو میز تواگه

نادونی چشموت اوه لحظه

چه شکردا وا دله مه

بخدا که دور نبودن