اینجا که اسمش جزیره اس، این خونه که روی آبه اینکه دلش خونه دریا، اینکه دل من کبابه

اینکه نمی باره بارون، این ابر که پاره پاره اس اینا همه اش شعره خالو، اینا همه اش استعاره اس

اینکه در خونه من با یه لگد باز میشه هر کسی اینجا بمونه، اکتاویو پاز میشه اینکه غروبو کسی از سنگِ پَسینی ببینه اینکه یه آدم بتونه رو سنگ مرغون بشینه

اینکه نمی باره بارون، این ابر که پاره پاره اس اینا همه اش شعره خالو، اینا همه اش استعاره اس