یه وَخت اَتان مِثِ کُچَک

تَگِرِن و هِی تَزَنِن کُتَک

سینَه ت اَکُنِن شِلال شِلال

تو بی خبر تو بی گناه

درد اَکُنت تو خونِت چَمَک

هِی تَزَنِن ، هِی تَزَنِن

دستُنِت از پُشت اَبَنِن

پوست اَ اُستُخُنِت اَکَنِن

دلت اَ زخم شِلال، شِلال

آدَم آهن نی ، آدمِن