شُوو تارن و سِرگِ هَلهَلوک

ده نفر گشنهَ و یَک کاسهَ مَشوک

غلومَک مرکب اینین کـَـلمی

دلی وا نوشتن نابو گــَـمی

مُم غلی وا چار کدی پَچ نزدن

همه کهَ واچشمونی زشت و بدِن

دگهَ بلاسی شو اینین گازولیت

اگه همساده وا کـَرزی شو نَدیت

بپ چوک اِمشو از غراب اَت

کـُتی بُرمِیت ایشهَ وا شتاب اَتا

زیر گونی پُشتی تاول ایزدن

دردی از دوا و درمون هم رَدن

همیطو شَهُند و خَرسی شَچکی

دل بدبختی از عُغدهَ شَپکی