بعد از ای همه دوری

که تو رفتی بی بهونه

هوند که نمک بپاشی

رو زخمی که بودن کهنه

اتنوشته که بودن خاموش

تو دلت ستاره مه

چه بو که مهم بو

دیدن دوباره ی مه

مگه پشیمون که

اشکونت حریفوم نابو