جنگلِ مودِ سیاهُوم،که روزی تارَه مِثِ شو

جنگل موی سیاهَم،که روزی تاریک بود مثل شب

ایدا جاخُو بعدَ تُو بِی،دَشتی پُر اَ گَندُوم و جو …!

بعد از تو جایش را داده،به دشتی پُر از گندم و جو

یاسِ خُوش رنگِ سفیدی؛که مه تُمدا وا دِسِ خُوم