کاکا کجایی که دلم خونه ی غم بو

قامَت بَپ از دوری و دلتنگی خم بو

کاکایِ خوبُم جایِ تو خالیِ خالی

تو نادُنی حالِ دل از غُصه چه حالین

کاکا کُجایی که مُم غَم دیده

پژمرد گُلبرگ لبخَند رو لوِی از داغ تو مُند

خیره ان به قابِ عکسِ جونِت روی دیوار

رَختُن تو هر رو ابوسِت وا دلی صاف