دِگهَ مِه غُصَه ناخاروم

به تو به یک ثانیه هَم

وقتی اِدناوا تو به مِه

خوشبَخت ما نابیم پیشِ هَم

مرغ اَ قفس وَقتی پری

باشَ تا بِرِیت وا راه خو

تا کِی بخوام مه بِکشم

درد ُو غم تو بار خو

حضور تو یه حادِثَر